در کتابخانۀ مرکزی دانشگاه تهران، نسخه‌ای وجود دارد به‌شمارۀ ۲۹۳۴ به‌نام دیوان و کلیاتِ اسماعیلِ کاشفِ اصفهانی. در این نسخه، نوشته‌ای هست با عنوانِ «مسودۀ کتابتی که از زبانِ استاد علی‌اکبر معمار به یکی از خویشانش نوشته شد». کاشفِ اصفهانی شاعر و کاشی‌تراشی از دورۀ صفویان و فرزند معماری به‌نام استاد حیدر بود و متولد ۹۹۹ق و درگذشتۀ پس از ۱۰۸۲ق. او در دورۀ شاه‌عباس اول و شاه‌صفی و شاه‌عباس دوم و شاه‌سلیمان می‌زیست.
پیش‌نویس نامۀ مندرج در نسخه از زبانِ شخصی است به‌نام استاد علی‌اکبرِ معمار. علی‌اکبرِ معمارْ این نامه را خطاب به پسرعمۀ خود نوشته است. نامه احتمالاً پاسخی است به نامۀ تندی که پسرعمۀ استاد علی‌اکبرِ معمار نوشته بود و موضوعِ نامه مشاجره‌ای است احتمالاً مربوط به تقسیم ارثِ عمۀ استاد علی‌اکبرِ معمار. علی‌اکبرِ معمار در این نامه از خدمتِ خود به سه پادشاه‌صفوی و ساختنِ بناهای بسیاری از جمله مسجد و مدرسه و خانقاه در زمانِ این سه پادشاه سخن گفته است.
علی‌اکبرِ معمار کیست؟ یکی از معماران معروفی که از این دوره می‌شناسیم استاد علی‌اکبرِ اصفهانی معمارِ مسجدِ جامعِ عباسی است که نامش در کتیبۀ این مسجد آمده است. او احتمالاً معمارباشی دربارِ شاه‌صفیِ صفوی بود و اتمامِ مسجدِ جامعِ عباسی به‌دست او و در دورۀ شاه‌صفیِ صفوی انجام شد. با توجه به قرائنِ موجود، به‌احتمال فراوان، استاد علی‌اکبرِ معمارِ مندرج در دیوانِ اسماعیلِ کاشفِ اصفهانی همان استاد علی‌اکبرِ اصفهانی معمارِ مسجدِ جامعِ عباسیِ اصفهان است. این نامه اطلاعاتِ تازه‌ای از استاد علی‌اکبرِ اصفهانی و شخصیتِ تاریخی او به‌دست می‌دهد.