گلستان هنر اولین و مهم‌ترین کتابی است که دربارهٔ هنر و هنرمندان عهد صفوی و پیش از آن در ایران تألیف شده است. مؤلف آن قاضی‌احمد منشی قمی است که خود شاعر و خوشنویس و اهل علم و فرهنگ بوده و با بزرگان زمانهٔ خویش مأنوس. وی کتاب را به‌سال 1005ق به رشتهٔ تحریر درآورده و بعدها اصلاحاتی در آن انجام داده است. به‌جهت جایگاه بی‌بدیلی که گلستان هنر در مباحث تاریخ هنر، خوشنویسی، نگارگری و کتاب‌آرایی ایرانی دارد، در یکصد سال اخیر توجه بسیاری از اندیشمندان ایران و جهان را برانگیخته و عموم پژوهشگران عرصهٔ هنرهای تصویری ایران ناگزیر از ارجاع بدان بوده و هستند. گلستان هنر پیش‌تر توسط احمد سهیلی خوانساری با اصلاحاتی در ایران به چاپ رسیده بود، اما اقبال چشمگیر مخاطبان موجب نایاب شدن آن گردید، تا آنکه اخیراً دکتر کمال حاج‌سیدجوادی آن را تصحیح انتقادی کرده و توسط انتشارات «متن» وابسته به فرهنگستان هنر در 554 صفحه همراه با نمایه‌های کارآمد و تعلیقات و اضافات دیگر به چاپ رسانده است. آنچه در پی می‌آید نقد و نظری است دربارهٔ این کتاب.