|
هنر مانوی: نگاهی به یافته‌های قدیم و جدید و اهمیت نگرش‌های گوناگون در مطالعه هنر مانوی
|
سونیا میرزایی*   |
|
|
|
چکیده: (454 مشاهده) |
| نگارگری‌های مانوی که با عنوان هنر مانوی شناخته می‌شود، بخشی از هویت تاریخ هنر ایران است. این نگاره‌ها زبان تصویری دین مانوی یا به دیگر سخن، بازنمایی تصویری آموزه‌های مانویت است که بخشی از آنها در همجواری با مفاهیم غیرمانوی تکوین یافته است. نخستین گروه از این آثار هنری اوایل سده بیست میلادی در واحۀ تورفان ـ شینجیانگ، در شمال غربی چین ـ کشف شد که به سبب نزدیکی به ایران بزرگ جلوه‌هایی از هنر ساسانی را در خود داشت. اما، دومین گروه از آثار هنر مانوی، که اوایل سده بیست و یک میلادی پیدا شد، نمودی سراسر دگرگون‌شده را پیش روی پژوهشگران گذاشت؛ هنری آکنده به عناصر بودایی و دائویی و متفاوت با آنچه که از آثار تورفان می‌شناختیم. این نوشتار، گزارشی کوتاه از تعداد آثار هنر مانوی از تورفان و ابریشم‌نگاره‌های نویافته از ژاپن و آمریکا ارائه؛ و نیز به برخی از ویژگی‌های هنری، اهمیت نگرش‌های گوناگون در مسیر مطالعۀ هنر مانوی و مطالعات هنر مانوی در ایران اشاره می‌کند. |
|
| |
|
|
متن کامل [PDF 1568 kb]
(311 دریافت)
|
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
