نقش‌برجسته‌ها علاوه بر اسناد تاریخی و فرهنگی دستِ اول، در زمرۀ تصاویر (= ایماژ) نیز قرار می‌گیرند و هر زمان که چنین انگاشته شوند تمام قواعد مرتبط با مفهوم تصویر در مورد آنان صادق است.  این جستار در صدد است تا نقش‌برجستۀ شکار گراز در تاق‌ بستان را با توجه به نمادها و نشانه‌های موجود در تصویر مورد تفسیر و تحلیل قرار دهد. این نقش علاوه بر معنایی که از توصیف آن حاصل می‌شود دارای معناهای عمیق‌تر و پیچیده‌تری است که مخاطب می‌تواند آنان را در لایه‌های ژرف‌تر تفسیری کندوکاو کند. برخی از معناهای این تصویر با ارجاع به متون ادبی و تاریخی قابل فهم است و به‌ نظر می‌رسد که تصویرگر شکوه و جلال دربار ساسانی در زمان خلق اثر باشند و برخی دیگر نیز با توجه به دانش نمادشناسی قابلیت تفسیر و خوانش دارند. اما مطرح شدن این پرسش اجتناب‌ناپذیر است که تا چه اندازه به تفسیر نمادین این نقوش می‌توان اتکا کرد و یافته‌های این شیوۀ تفسیری تا چه حد با دانسته‌های‌ آن دوران هماهنگ‌اند. با تفسیر لایه‌های این نقش درمی‌یابیم که این صحنه نه تنها روایتی تصویری از دربار پادشاه ساسانی است بلکه باورها و عقاید ساسانیان نیز در لایه‌های ژرف‌تر آن به نمایش درآمده است. آنان بر این باور بودند که شاهان خاستگاه مینوی دارند و صاحب فرّه‌اند و این نقش مراحل دریافت فرّه شاهی را به صورت نمادین به تصویر در آورده است.

این مقاله برای دستیابی به اهداف پژوهشی خود و تفسیر این نقش از روش توصیفی-تحلیلی و مشاهده‌ای بر اساس داده‌های اِسنادی و تاریخی  با رویکرد پژوهشی نمادشناسانه بهره برده است.