محلۀ «سنگ سیاه» از محلات قدیم شیراز است که آرامگاه سیبویۀ فارسی، دانشمند برجستۀ ایرانیِ علم صرف و نحو عربی، در آنجا قرار دارد. در محل آرامگاه، سنگی سیاه وجود داشته که اهالی معتقد بودند این سنگ خاصیت شفابخش دارد. امروزه سنگ سیاه و منازل قدیمی آن بخش از بافت قدیم شیراز مورد توجه علاقمندان صنعت گردشگری قرار گرفته است. یکی از منازل زیبای سنگ سیاه منزلی است که به نام «منزل عبداللهی» در بین آثار ارزشمند ملی ثبت شده است. حاج عبدالله ابیوردی از اهالی ایلات و عشایر ترک‌زبان استان فارس و بنیان‌گذار امور تجارتی در فامیل ابیوردی، پس از انتخاب شهر شیراز به عنوان محل زندگی، در سال 1293ق خانه‌ای در محلۀ سنگ سیاه شیراز خریداری کرد. این خانه که در کوچۀ حسینیۀ کردها، در موقعیتی بین سنگ سیاه و بازارچۀ حاج زینل، واقع شده است، توسط وی تجدید بنا و با سبک بسیار عالی معماری سنتی دوران قاجاریه که با نقاشی‌های الگوبرداری از نقوش اروپایی است، تزیین شد. اطاق‌های اُرسی (تالار)، گوشواره، نمازخانه، پنج‌دری، سه‌دری و مطبخ و فضای زیرزمین از اجزای تشکیل‌دهندۀ این بناست. اکثر اطاق‌های این منزل، مخصوصا اُرسی و نمازخانه، دارای نقاشی سقف و آینه‌کاری و ادعیه‌نویسی با خط بسیار زیباست. این ادعیه را فرد هنرمندی می‌نوشته که فاقد انگشتان دست راست بوده و به همین جهت به او محمدعلی مُکَل یا مُچَل می‌گفته‌اند. او قلم‌نی درشت را محکم به دست می‌بسته و با آن خط‌های زیبا می‌نوشته است.