|
فراز و فرود نگارگری در دورۀ شاهتهماسب
|
| علیرضا اسماعیلی* |
|
|
|
چکیده: (369 مشاهده) |
صفویان، به‌سبب برآمدنشان از تصوف، نسبت به هنر تصویرگری رویکردی تسامح‌آمیز داشتند. از همین رو، عصر صفوی یکی از دوره‌های شاخص تاریخ هنر ایران از لحاظ رشد و توسعۀ تصویرگری و نگارگری است. در این دوره، هنر کتاب‌آرایی (به‌ویژه کتابت و تصویرگری) از رشد و گسترشی چشمگیر برخوردار شد. در این میان، در دورهٔ شاهتهماسب هنر نگارگری و تولید نسخه‌های نفیس به اوج خود رسید و در کارگاه سلطنتی او آثار ماندگار و ارزشمندی پدید آمد که امروزه زینتبخش موزهها و کتابخانه‌های سراسر جهان‌اند. البته این تسامح ماندگار نبود. شاهتهماسب طی دورۀ طولانی حکومتش (حدود 53 سال) رویکرد یکسانی نسبت به هنر نداشت. نگاه او به هنر و هنرمندان را می‌توان به دو مقطع مجزا تقسیم کرد: دورهٔ اول را می‌توان دورهٔ هنرپروری شاهتهماسب نامید و دورهٔ دوم را دورهٔ رویگردانی شاهتهماسب از هنر و هنرمندان. این مقاله، ضمن بررسی هنر نگارگری در این مقطع و اشاره به شاخص‌ترین مصادیق آن، به این سؤال می‌پردازد که چرا شاهتهماسب به‌یکباره از هنر رویگردان شد و نتایج این تغییر رویکرد برای هنر ایران چه بود؟
|
|
| |
|
|
متن کامل [PDF 204 kb]
(158 دریافت)
|
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
