|
ملاحظاتی بر خوش‌نگاری نشانه‌های خط میخی پارسی باستان (مطالعه موردی: سنگ‌نبشته خشایارشا در تخت جمشید)
|
بهرام برومند امین*   |
|
|
|
چکیده: (441 مشاهده) |
| خط میخی پارسی باستان از دستاورد‌های فرهنگی ـ هنری ویژۀ روزگار هخامنشیان است که برای نگارش متون رسمی شاهنشاهی، به زبان پارسی باستان، ابداع شده بود. کتیبه‌های نگاشته‌شده به این خط نشانه‌ای بر به‌کارگیری دانش زیباشناسی و ذوق لطیف هنری است. در حقیقت، کتیبه‌های بازمانده از دوران هخامنشی زبان گویای دانش و هنری است که در آنها به کار رفته است. در این نوشتار کوتاه، نگارنده می‌کوشد برخی از ویژگی‌های خوش‌نگاری را در کتیبۀ خشایارشا (XPc)، در تخت جمشید، بررسی کند و قواعد و اصول زیباشناسانه و خوش‌نگارانۀ آن را نشان دهد. |
|
| |
|
|
متن کامل [PDF 2678 kb]
(315 دریافت)
|
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
