درست از زمانی‌که بشر شروع به نگاه کردن به آسمان کرد تا نقاط نورانی آسمان را به یکدیگر متصل کند، اوّلین صورت‌های فلکی به وجود آمدند. ظهور دین اسلام و علاقه مردم و خلفای اسلامی به علم نجوم و دانش تنجیم، سبب رشد و در نتیجه تألیف و مصوّرسازی کتب مربوط به این دانش گردید. در پژوهش حاضر نشانه‌های دیداری صور فلکی دو نسخه مصوّر «صورالکواکب الثابته الغ‌بیگ» (قرن 9هـ ق) اثر عبدالرحمان صوفی رازی که نسخه مرجع آن متعلق به قرن 4 هـ ق بوده و «البلهان حسین الاربیل»(قرن 8 هـ ق) اثر ابومعشر بلخی، با استفاده از الگوی نشانه‌شناسی پیرسی، شناسایی، استخراج و با یکدیگر تطبیق و بررسی شده‌اند. پژوهش حاضر که با بهره‌گیری از مطالعه کتابخانه‌ای و به شیوه تحلیلی_تطبیقی با رویکردی نشانه‌شناختی انجام گرفته است، در صدد پاسخ به این پرسش‌ها است که، آیا تصاویر نسخه «البلهان»، متأثّر از تصاویرِ مرجعِ عبدالرحمان صوفی (قرن 4هـق) در «صورالکواکب» بوده است؟ و نشانه‌های نگاره‌های صورفلکی در نسخه نجومی «صورالکواکب» و نسخه تنجیمی «البلهان» چگونه نمایان گردیده‌اند؟ یافته‌ها نشان می‌دهند در اغلب موارد، نگاره‌های صور فلکی برّرسی شده در «البلهان»، متأثّر از ساختار اصلی و علمی تجسّم‌یافته در نگاره‌های «صورالکواکب» بوده‌اند. با این حال، با توجّه بهاینکه «البلهان» اثری است با مضامینی تنجیمی، نویسنده از آوردن متون و جداول علمی خودداری کرده و تنها به تصاویر بسنده نموده است و به اقتضای سلیقه هنرمند و با توجه به شرایط فرهنگی دوران تصویرگر، تغییراتی در نگاره‌ها صورت گرفته است. همچنین، نشانه‌های دو نسخه بر یکدیگر منطبق بوده و در دسته نشانه‌های نمادین_ شمایلی جای می‌گیرند.
